آنکه هرگز نظري با من شيدا نکند
----------------------------------------
آنکه هرگز نظري با من شيدا نکند

                                نتواند که مرا بي سر و بي پا نکند

دوش مي‌گفت که من با تو وفا خواهم کرد

                                ليک معلوم ندارم که کند يا نکند
 

اگر آن حور پري رخ بخرامد در باغ
 

                                نبود آدمي آنکس که تماشا نکند
 

خسرو آن نيست که از آتش دل چون فرهاد
 

                                جان فداي لب شيرين شکرخا نکند
 

گل چو بر ناله? مرغان چمن خنده زند
 

                                چکند بلبل شب خيز که سودا نکند
 

هر که را تيغ جفا بردل مجروح زني
 

                                 حذر از ضربت شمشير تو قطعا نکند
 

چون توانم شدن از نرگس مستت ايمن
 

                                 کانکه چشم تو کند کافر يغما نکند
 

گل خيري چو بر اطراف گلستان گذرم
 

                                 نتواند که رخم بيند و صفرا نکند
 

هر که احوال دل غرقه بداند خواجو
 

                                 اگرش عقل بود روي بدريا نکند

--------------------------------------------------------------

 
اين همه مستي ما مستي مستي دگرست

 
--------------------------------------------
اين همه مستي ما مستي مستي دگرست

                                 وين همه هستي ما هستي هستي دگرست

خيز و بيرون ز دو عالم وطني حاصل کن

                                 که برون از دو جهان جاي نشستي دگرست

گفتم از دست تو سرگشته? عالم گشتم

                                 گفت اين سر سبک امروز ز دستي دگرست

تا صبا قلب سر زلف تو در چين بشکست

                                 هر زمان بر من دلخسته شکستي دگرست

کس چو من مست نيفتاد ز خمخانه? عشق

                                 گر چه در هر طرف از چشم تو مستي دگرست

تا برآمد ز بناگوش تو خورشيد جمال

                                 هر سر زلف تو خورشيد پرستي دگرست

چون سپر نفکند از غمزه? خوبان خواجو

                                 زانکه آن ناوک دلدوز ز شستي دگرست

------------------------------------------------------------------------